Μερικά από τα αποτελέσματα των σχετικών πειραμάτων φαντάζουν τόσο εντυπωσιακά, ώστε δυσκολεύεται κανείς να τα πιστέψει. Παραδείγματος χάριν, διαπιστώθηκε ότι η ακρόαση χαλαρωτικής μουσικής (σαν αυτή που ακούγεται στους ανελκυστήρες, με στόχο την απάλυνση του αισθήματος κλειστοφοβίας) συνέβαλλε στην αύξηση κατά 14% μιας χημικής ουσίας (της ανοσοσφαιρίνης Α), η οποία διαδραματίζει καίριο ρόλο στη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, ενώ η ακρόαση μουσικής τζαζ συνέβαλλε στην αύξηση της ίδιας ουσίας κατά 7%. Διαπιστώθηκε επίσης ότι η απουσία ήχων δεν επηρέαζε την παραγωγή της ουσίας, ενώ ο θόρυβος συνέβαλλε στη μείωση της παραγωγής της κατά 20%.

Η μελωδική μουσική πιθανόν να υποδηλώνει ότι το άμεσο εξωτερικό περιβάλλον μας έχει ευχάριστη, αρμονική δομή, ενώ η κακοφωνία του θορύβου υποδηλώνει αταξία, αβεβαιότητα, ακόμη και κίνδυνο.

Σε εργαστηριακά πειράματα σε ταμαρίνους (ένα γένος πιθήκων), διαπιστώθηκε ότι το άκουσμα μουσικής προσαρμοσμένης στο ύψος και στον ρυθμό των φυσικών κραυγών τους, χωρίς να ακούγονται οι κραυγές καθ’ εαυτές, συνέβαλλε σε συμπεριφορικές αλλαγές τους παρόμοιες με εκείνες που παρατηρούνται στον άνθρωπο. Η «ταμαρίνια μουσική» που βασιζόταν σε απειλητικές κραυγές προκαλούσε αγχώδη συμπεριφορά στα ζώα. Aντιθέτως, συνθέσεις βασισμένες σε κραυγές που συνοδεύουν θετικές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις είχαν ωφέλιμο αντίκτυπο: λιγότερη επιτήρηση, λιγότερη κοινωνικότητα και περισσότερη αναζήτηση τροφής -ακριβώς ό,τι παρατηρείται σε κοινωνικά ζώα όταν μειώνεται ο εξωτερικός κίνδυνος. Δεδομένου ότι το αίσθημα απειλής επιδεινώνει την ανοσιακή λειτουργία και το θετικό θυμικό τη βελτιώνει, είναι πιθανόν τα εν λόγω μουσικά ακούσματα να επιδρούσαν στη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος των ταμαρίνων. Με άλλα λόγια, η επίδραση που ασκεί η μουσική στον άνθρωπο φαίνεται να έχει βαθιές ρίζες στο εξελικτικό παρελθόν μας.

Δύο πρόσφατα πειραματικά ευρήματα χρήζουν ιδιαίτερης αναφοράς. Σε ποντίκια που είχαν υποστεί τεχνητή έγχυση καρκινικών κυττάρων διαπιστώθηκε ότι η καρκινική ανάπτυξη ήταν πολύ βραδύτερη όταν στον χώρο του εργαστηρίου παιζόταν μελωδική μουσική επί πέντε ώρες κάθε πρωί. Ένα εξίσου εντυπωσιακό εύρημα έχει γίνει και στον άνθρωπο. Ασθενείς οι οποίοι υποβάλλονταν σε αναπνευστική φυσικοθεραπεία ακούγοντας ταυτόχρονα μουσική του Μπαχ (σε μείζονα κλίμακα) ανάρρωναν πολύ ταχύτερα απ’ ό,τι οι ασθενείς που υποβάλλονταν στην ίδια θεραπεία χωρίς συνοδεία μουσικής (η μουσική σε ελάσσονα κλίμακα είχε ουδέτερη ή αρνητική επίδραση).

Απ’ ό,τι φαίνεται, το κατάλληλο είδος μουσικής μπορεί να προκαλέσει θετικά αισθήματα, τα οποία με τη σειρά τους συμβάλλουν στη βελτίωση της ανοσιακής λειτουργίας, με ωφέλιμες συνέπειες για την υγεία του ατόμου.